Μεταμοντερνισμός

Το βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο είναι ένα μεταμοντέρνο μυθιστόρημα. Σε ένα απόσπασμα του μυθιστορήματος οπού λέει ότι "βιβλία πάντα μιλάνε για αλλά βιβλία και κάθε ιστορία λέει μια ιστορία πού ήδη έχει ειπωθεί. Αναφέρεται σε μια μεταμοντέρνα ιδέα οτι όλα τα κείμενα που συνεχώς αναφέρονται σε αλλα κείμενα είναι εξωπραγματικα.Χαρακτηριστικό του μεταμοντέρνου στύλ είναι και η αβεβαιότητα στο τέλος του μυθιστορήματος. Όπου ο πρωταγωνιστής που παίζει τον ρόλο του ντετέκτιβ έχει ηττηθεί αφού το μυστήριο εν μέρει λυνεται κατά λάθος. Ο οποίος σκέφτηκε ότι υπήρχε ένα σχέδιο, αλλα στην πραγματικότητα πολλά "μοτίβα "συμμετείχαν και σε συνδυασμό με τυχαία λάθη απο τον δολοφόνο ο πρωταγωνιστής καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει <<δεν ήταν μοτίβο >>.
Χαρακτηριστικά μιας μεταμοντέρνας κινηματογραφικής ταινίας
Το μεταμοντέρνο καλλιτεχνικό κίνημα, που άντλησε την ιδεολογία του από τη  μεταμοντέρνα αντίληψη των πραγμάτων, κατέληξε προς το τέλος της δεκαετίας του '80, στον ορισμό συγκεκριμένων στοιχείων, που χαρακτηρίζουν ένα μεταμοντέρνο έργο τέχνης.
Γενικά τα μεταμοντέρνα έργα:  

α) Ασχολούνται με την ανάδειξη της ιδιαίτερης ταυτότητας των δημιουργών, κυρίως της σεξουαλικής, προβάλλοντας την κατάλληλη θεματολογία και ενσωματώνοντας σε αυτήν το αυτοβιογραφικό στοιχείο.
β) Εκφράζουν την αναρώτηση περί τέχνης και ρόλου του καλλιτέχνη, χρησιμοποιώντας την αυτοαναφορικότητα, δηλαδή την αποκάλυψη των μηχανισμών παραγωγής ενός έργου.γ) Ασκούν κριτική στην εξουσία, με προκλητικό και συχνά υπερβολικό τρόπο.
γ) Ασκούν κριτική στην εξουσία, με προκλητικό και συχνά υπερβολικό τρόπο.
δ) Εκθέτουν το ζήτημα της εμπορευματοποίησης της τέχνης, καθώς και της φυσιογνωμίας ήτης προσωπικότητας του ίδιου του ατόμου
ε) Ενσωματώνουν τη διακειμενικότητα, την αλληλεπίδραση δηλαδή διαφορετικών τύπων κειμένων και κατ' επέκταση χρησιμοποιούν παλαιότερες μορφές τέχνης, καθώς και άλλα καλλιτεχνικά έργα.
στ) Αναμειγνύουν διαφορετικά μέσα και χρησιμοποιούν την τεχνική του bricolage, δηλαδή τη σύνθεση διαφορετικών πρώτων υλικών
(ζ) Χρησιμοποιούν αταίριαστα σημαίνοντα για τη δημιουργία ενεργών θεατών
(η) Αποδομούν τη κλασική αφήγηση και την αναδομούν εναλλακτικά.          
(θ) Προβάλλουν τη μεταμοντέρνα αντίληψη για την ιστορία, που αναφέρεται στο παρελθόνως σωρεία μη γραμμικών συμβάντων.            
(ι) Τέλος, γοητεύονται από την ειρωνεία και επεκτείνουν την έννοια της παρωδίας, ώστε νατονίσουν το διφορούμενο των νοημάτων.


Ιστορικό μυθιστόρημα

Το ιστορικό μυθιστόρημα είναι ένα έργο φαντασίας, στο οποίο γίνεται απόπειρα να μεταφερθούν με ρεαλιστικές λεπτομέρειες και πιστότητα το πνεύμα, οι συμπεριφορές και οι κοινωνικές συνθήκες μιας παρελθούσης ιστορικής περιόδου στο γίγνεσθαι της ιστορικής περιόδου, που επέλεξε ο δημιουργός του. Το έργο μπορεί να αναφέρεται σε ιστορικά πρόσωπα ή και να αποτελεί μια μίξη φανταστικών και ιστορικών χαρακτήρων. Μπορεί να εστιάζεται σε ένα και μόνο ιστορικό γεγονός, αλλά συνήθως επικεντρώνεται σε ένα ευρύτερο κύκλο ή κοινωνία παρελθόντων ετών, που επηρέαζε τη ζωή και τη συμπεριφορά των απλών ατόμων.
Κατά τα διεθνή παραδεδεγμένα, η εποχή στην οποία αναφέρεται ένα ιστορικό μυθιστόρημα πρέπει να απέχει τουλάχιστον πενήντα χρόνια από τότε που το συνέγραψε ο δημιουργός του.
Το ιστορικό μυθιστόρημα, σύμφωνα με τις θεωρητικές γραμμές που χάραξαν ξένοι μελετητές, μεταξύ των οποίων και ο διάσημος Ούγγρος θεωρητικός Γκέοργκ Λούκατς, είναι το λογοτεχνικό εκείνο είδος, στο οποίο γίνεται απόπειρα να δημιουργηθεί μια δραματική δομή μυθοπλασίας μέσα σε μια αυστηρά οριοθετούμενη ιστορική εποχή, την οποία σκιαγραφεί ο δημιουργός του μετά από διεξοδική μελέτη των γεγονότων, των τόπων και των χαρακτήρων, ως επίσης και των ενδυμασιών, των ηθών και συνηθειών αλλά και του τρόπου ομιλίας που χρησιμοποιούσαν τα άτομα της εποχής που ο ίδιος επέλεξε για το έργο του.