Το Globe Theater

Το Globe Theater ήταν ένα από τα πρώτα θέατρα του Λονδίνου. Χτίστηκε περίπου τον 16ο αιώνα, φτιαγμένο από ξύλο σε σχήμα κύκλου. Οι κάτοικοι του Λονδίνου επισκέπτονταν το ''Globe'' για να παρακολουθήσουν θεατρικά έργα του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ.

 Γλυπτά με θέμα τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα

Πίνακες με θέμα τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα

TRAILER

Making of:The Elevator scene

Making of :The Death scene

Making of:The Fishtank scene

TAINIA

Ο Ρωμαίος και Ιουλιέτα είναι μια  αμερικανική  ρομαντική ταινία δράματος  του  Ουίλιαμ Σαίξπηρ το 1996. Ήταν σε σκηνοθεσία του Baz Luhrmann. Στην ταινία πρωταγωνιστούν οι Leonardo Di Caprio και Claire Danes στους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Η ταινία είναι ένας  εκσυγχρονισμός του έργου του Σαίξπηρ. Ενώ διατηρεί την αρχή  του σαιξπηρικού διάλογο, οι Μοντέγοι και οι Καπουλέτοι εκπροσωπούνται ως αντιμαχόμενες αυτοκρατορίες της μαφίας (με νόμιμες επιχειρηματικά μέτωπα) και τα σπαθιά αντικαθίστανται με όπλα (με εμπορικές ονομασίες, όπως "Στιλέτο" και "Sword").

Μερικά από τα ονόματα των χαρακτήρων έχουν επίσης αλλάξει. Στον  Λόρδο, τη Λαίδη  Montague τον Λόρδο και τη  Λαίδη Capulet δίνονται πρώτα ονόματα (σε αντίθεση με την αρχική του Σαίξπηρ, όπου για πρώτη φορά τα ονόματά τους δεν αναφέρονται), Friar Lawrence γίνεται ο Πατήρ Λόρενς, και ο Πρίγκιπας Escalus μετονομάζεται Captain Πρίγκιπα. Επίσης, δεν υπάρχει Friar John, ο οποίος ήταν στο αρχικό παιχνίδι. Επίσης, κάποιοι χαρακτήρες έχουν αλλάξει από μια οικογένεια με τους λοιπούς στο πρωτότυπο, Γρηγορίου και Σαμψών είναι Καπουλέτοι, αλλά στην ταινία, είναι Μοντέγοι. (Abra και Petruchio, αντίθετα, μετακινούνται από το Montague στην οικογένεια των Καπουλέτων.)

ΒΙΒΛΙΟ
Το έργο Ρωμαίος και Ιουλιέτα είναι μια τραγωδία που έγραψε στην αρχή της καριέρας του ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, το 1595, για δυο νεαρούς κατατρεγμένους εραστές που ο θάνατός τους τελικά συμβιβάζει τις διενέξεις μεταξύ των φεουδαρχικών οικογενειών τους. Ήταν μεταξύ των πιο δημοφιλών έργων του Σαίξπηρ στη διάρκεια της ζωής του και, μαζί με τον Άμλετ, είναι ένα από τα πιο συχνά εκτελούμενα έργα του. Σήμερα, οι χαρακτήρες του τίτλου θεωρούνται ως αρχέτυπο των νέων εραστών.

Υπόθεση
      Το έργο ξεκινά στον δρόμο με έναν καυγά μεταξύ υποστηρικτών δύο οικογενειών με ορκισμένη έχθρα μεταξύ τους, των Καπουλέτων και Μοντέγων. Ο Εσκάλους, Πρίγκιπας της Βερόνας, αναγγέλλει τιμωρία με θάνατο αν συνεχιστεί αυτή η πολύχρονη βεντέτα. Αργότερα, ο Κόμης Πάρης ζητά το χέρι της κόρης του Καπουλέτου, της Ιουλιέτας, όμως ο Καπουλέτος του ζητά να περιμένει δυο χρόνια.

                     Η ΓΛΩΣΣΑ  ΤΟΥ ΣΑΙΞΠΗΡ

Τα πρώτα έργα του Σαίξπηρ γράφτηκαν σε τυποποιημένη γλώσσα, σύμφωνα με το συμβατικό ύφος της εποχής. Στα ποιήματα χρησιμοποιούνται επεκταμένες και μερικές φορές περίτεχνες μεταφορές και η γλώσσα είναι συχνά ρητορική, γραμμένη για ηθοποιούς που απαγγέλλουν αντί να μιλούν. Οι μεγάλοι λόγοι στον "Τίτο Ανδρόνικο", κατά την άποψη ορισμένων κριτικών, καθυστερούν τη δράση ενώ οι στίχοι στους "Δύο Άρχοντες από τη Βερόνα" έχουν περιγραφεί ως δύσκαμπτοι.

Εντούτοις, σύντομα ο Σαίξπηρ άρχισε να προσαρμόζει το παραδοσιακό ύφος στους δικούς του σκοπούς. Ο εναρκτήριος μονόλογος στον "Ριχάρδο Γ΄" έχει τις ρίζες του στο μεσαιωνικό δράμα. Την ίδια στιγμή, η ζωηρή αυτογνωσία του Ριχάρδου προσβλέπει στους μονόλογους των ώριμων έργων του Σαίξπηρ. Δεν υπάρχει κανένα έργο που να σηματοδοτεί μία αλλαγή από το παραδοσιακό στο ελεύθερο ύφος. Ο Σαίξπηρ συνδύαζε και τα δύο σε όλη τη σταδιοδρομία του, με τον "Ρωμαίο και Ιουλιέτα" να είναι ίσως το καλύτερο παράδειγμα αυτής της ανάμιξης. Στα μέσα της δεκαετίας του 1950, ο Σαίξπηρ άρχισε να γράφει μία πιο φυσική ποίηση. Οι μεταφορές και οι εικόνες του βαθμιαία συντονίζονταν όλο και περισσότερο με τις ανάγκες του δράματος. Η ποιητική φόρμα που χρησιμοποιούσε συνήθως ο Σαίξπηρ, ήταν ο ανομοιοκατάληκτος στίχος σε ιαμβικό πεντάμετρο. Στην πράξη αυτό σήμαινε ότι οι στροφές του συνήθως δεν είχαν ρίμα και κάθε στίχος αποτελούνταν από δέκα συλλαβές κατά τρόπο που να τονίζεται κάθε δεύτερη συλλαβή. Οι ανομοιοκατάληκτοι στίχοι των πρώτων έργων του είναι αρκετά διαφορετικοί από εκείνους των τελευταίων. Συχνά είναι θαυμάσιοι αλλά οι φράσεις του έχουν την τάση να ξεκινούν και να τελειώνουν στο τέλος κάθε στίχου, με τον κίνδυνο της μονοτονίας. Μόλις ο Σαίξπηρ κυριάρχησε στον παραδοσιακό ανομοιοκατάληκτο στίχο, άρχισε να διακόπτει και να υπάρχει διακύμανση στη ροή του. Αυτή η τεχνική απελευθερώνει τη νέα δύναμη και την ευελιξία της ποίησης σε έργα όπως ο "Ιούλιος Καίσαρ" και ο "Άμλετ".

ΟΥΙΛΛΙΑΜ  ΣΑΙΞΠΗΡ


Πολλοί ιστορικοί συμφωνούν πως ο ηθοποιός, ποιητής και θεατρικός συγγραφέας Ουίλλιαμ Σαίξπηρ αποτελεί πράγματι ένα και μοναδικό πρόσωπο, όπως πιστοποιούν σημαντικά ιστορικά ευρήματα.

Ο Σαίξπηρ γεννήθηκε στο χωριό Στράτφορντ-απόν-Έιβον (ή απλά Στράτφορντ) το 1564. Η ακριβής ημερομηνία γέννησης παραμένει έως σήμερα άγνωστη. Η μόνη γνωστή πληροφορία που υπάρχει σχετικά είναι πως η βάπτισή του έγινε στις 26 Απριλίου, όπως καταγράφεται στα μητρώα εκκλησίας του Στράτφορντ. Επιπλέον, είναι γνωστό πως την εποχή εκείνη η τελετή της βάφτισης γινόταν λίγες μόνο ημέρες μετά τη γέννηση. Παραδοσιακά έχει επικρατήσει να θεωρείται ως ημερομηνία γέννησης του Σαίξπηρ η 23η Απριλίου, ημέρα του Αγίου Γεωργίου. Η ημερομηνία αυτή, η οποία προέρχεται από μία λανθασμένη εκτίμηση ενός μελετητή του 18ου αιώνα, αποδείχθηκε ελκυστική για τους βιογράφους δεδομένου ότι ο Σαίξπηρ πέθανε στις 23 Απριλίου του 1616.

"1984" -  ένα από τα μεγαλύτερα βιβλία του εικοστού αιώνα

Ένα από τα μεγαλύτερα βιβλία του εικοστού αιώνα, το 1984 διαβάστηκε σαν μανιφέστο και θαυμάστηκε σαν προφητεία. Η εφιαλτική του αλήθεια για το κράτος της θανατερής τρομοκρατίας απέχει μόλις ένα βήμα από το να γίνει πραγματικότητα:

ήδη ο Μεγάλος Αδελφός μας βλέπει.

Το έγκλημα της σκέψης είναι το θανάσιμο αμάρτημα. Γι' αυτό πρέπει να εξαλειφθεί οτιδήποτε οδηγεί στη διάπραξή του: ελευθερία, γλώσσα, ανθρώπινα αισθήματα. Και όποιος υποπέσει σε έγκλημα σκέψης πρέπει να οδηγηθεί στον θάνατο αναμορφωμένος: θα πεθάνει αγαπώντας τον Μεγάλο Αδελφό.